Balıkesir’in sırtını yasladığı o
metruk tepeliklerden gün batımını seyrediyorum. Bu muhteşem gurubu keşfeden
sadece ben miyim ? Baharın zümrüt tonları akşam kızıllığıyla karışarak
gözlerime ilahi dinlerin cennet tasvirlerinden mülhem bir ziyafet sunuyor.
Uzaklarda çok uzaklarda ardında neler olup bittiğini bilmediğimiz, fakat
ruhumuzu sıkan sıradanlığın ve yeknesaklığın ötesinde bir varoluş hali
olabileceğini ümit ettiğimiz tepeliklerin munis çizgileriyle sükunet buluyor
ruhum. Güneş bu saatlerde altından bir içki gibi kendisine açık kalplere
süzülür ve sarhoş eder.
İşte o gurub rüzgarıda esiyor.
Yeşil düzlüklere yayılmış koyun sürülerinden belli belirsiz gelen çıngırak
seslerinde zamansızlığa ve sonsuzluğa dair çizgiler buluyorum. Aşağılarda zaman
akıp geçerken olanca hızıyla ,şehrin dışındaki kırlarda bir ebediyet şarkısı
terennüm edilmektedir.İşte bu şarkıdır gündelik mevzulardan sıkılan ruhumuzu
feryat figan kırlara ve tabiata doğru ila nihaye çağıran ve bizi tatminsiz bir
sergüzeştin kollarına sürükleyen
Her akşam bu yüksek tepelerden
gün batımını seyreder ve aynı hissiyatı defaatle tecrübe ederim. Kimi zaman bir
piyano melodisiyle yakalamaya çalışırken sonsuzluğu ,kimi zaman bir soprano
nidasının titreyişleriyle yeryüzündeki yaşamın görkemine, ancak batan bir gün
gibi geçiciliğine ve beyhudeliğine,fakat o beyhudelik ve fanilik içinde dahi
zarafetine,letafetine ve asaletine,işte tıpkı şu güneş gibi bakar ve iç
geçiririm.
Yaşamak başka nerede bu kadar
güzeldir. Kanaatim odur ki şehrin dışındaki o metruk kırlarda derin bir
hissiyat ve tefekkürle tecrübe edilen bir gurub arzın güzelliğiyle meşhur
herhangi bir noktasındaki manzaradan daha az tesirli değildir ruhumuza.
Gün tepelerin ardında batarken,
aynı sonsuzluğun rüzgarla başını okşadığı ve bilmem kaçıncı kere yaşama uyanan
otların çalıların ve tek tük bodur ağaçların gölgeleri bir şiir gibi varlığın
asıllarını imleyen mecazi formlarda uzamaktadır. Vadilere saklanmış ağıllara
doğru seyirten koyun sürüleri o ağır ve umursamaz tavırlarıyla karanlıkta
kaybolmaktadır. Şehir ve insanlar farkında mıdır bilinmez ama onların
kendilerini sonsuzca önemsediği şehirlere doğru bu metruk kırlardan bir kez
daha akşam olmaktadır..
